Η Ρήξη Πρόσθιου Χιαστού Συνδέσμου είναι ο No1 φόβος των αθλητών.

Η ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου αποτελεί έναν από τους συχνότερους αθλητικούς τραυματισμούς. Ποδοσφαιριστές, μπασκετμπολίστες, σκιέρ, παίκτες χάντμπολ, βολεϊμπολίστες και γενικά αθλητές που το αγώνισμά τους απαιτεί ξαφνικές αλλαγές της κατεύθυνσης, είναι επιρρεπείς σε κακώσεις του Πρόσθιου Χιαστού Συνδέσμου.

Ανατομία

Το γόνατο είναι μια πολύ σύνθετη άρθρωση η οποία σχηματίζεται από τρία οστά: την κνήμη, το μηριαίο και την επιγονατίδα. Επιτρέπει κίνηση σε ένα μόνο επίπεδο ως επί το πλείστον, παρ’ ότι κάποιου βαθμού στροφή είναι επίσης εφικτή. Η μονοεπίπεδη κίνηση επιτυγχάνεται με την υποστήριξη των δυνατών συνδέσμων οι οποίοι συνδέουν το κάτω άκρο του μηριαίου με το άνω άκρο της κνήμης. Στους συνδέσμους του γόνατος περιλαμβάνονται οι πλάγιοι σύνδεσμοι, ένας σε κάθε πλευρά και οι χιαστοί σύνδεσμοι στο κέντρο της άρθρωσης. Οι χιαστοί και ειδικά ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος, είναι οι δομές εκείνες στις οποίες στηρίζονται ιδιαιτέρως οι αθλητές και τις οποίες κατά συνέπεια τραυματίζουν συχνότερα.

Ο πρόσθιος χιαστός εκφύεται από το πρόσθιο τμήμα της κνήμης, πορεύεται προς τα πάνω και πίσω και καταφύεται στην έσω πλευρά του έξω μηριαίου κονδύλου. Εμποδίζει την πρόσθια παρεκτόπιση της κνήμης σε σχέση με το μηρό και συνεισφέρει στη στροφική σταθερότητα.

Ρήξη Πρόσθιου Χιαστού

Στο 50% των περιπτώσεων ρήξης πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, συνυπάρχουν και άλλες κακώσεις του γόνατος όπως των μηνίσκων, του αρθρικού χόνδρου ή άλλων συνδέσμων.

Η ρήξη πρόσθιου χιαστού συμβαίνει με τους παρακάτω μηχανισμούς:

• Απότομη αλλαγή κατεύθυνσης του αθλητή
• Απότομο σταμάτημα ή επιβράδυνση του αθλητή
• Ανώμαλη προσγείωση μετά από άλμα
• Άμεση πλήξη, π.χ. κατά τη σύγκρουση με άλλον αθλητή

Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες αθλήτριες έχουν υψηλότερο ποσοστό ρήξης πρόσθιου χιαστού συνδέσμου. Αυτό πιθανόν οφείλεται στη διαφορά της φυσικής κατάστασης, της μυϊκής ισχύος και του νευρομυϊκού ελέγχου, καθώς και σε ανατομικές διαφορές που αφορούν τη λεκάνη και τη διαφορετική ευθυγράμμιση των κάτω άκρων, την αυξημένη χαλαρότητα των συνδέσμων και την επίδραση των οιστρογόνων στις ιδιότητές τους.

Συμπτώματα

Οι ασθενείς συνήθως ακούν ένα χαρακτηριστικό “κρακ” τη στιγμή του τραυματισμού. Αυτό τις περισσότερες φορές συνοδεύεται από αίσθημα αστάθειας ενώ συχνά συνυπάρχει πόνος και πρήξιμο, συμπτώματα τα οποία προοδευτικά υποχωρούν μετά από μερικές εβδομάδες. Η αστάθεια του γόνατος τελικά παραμένει περιορίζοντας έτσι τον ασθενή τόσο στις αθλητικές όσο και στις καθημερινές δραστηριότητές του.

Διάγνωση

Η διάγνωση της ρήξης του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου είναι κλινική και βασίζεται στο μηχανισμό της κάκωσης και την κλινική εξέταση. Η μαγνητική τομογραφία επιβεβαιώνει την διάγνωση και αναδεικνύει τις συνοδές βλάβες για τον καλύτερο σχεδιασμό της θεραπείας.

Πώς βοηθάει η φυσικοθεραπεία στη ρήξη πρόσθιου χιαστού;
Η φυσικοθεραπεία στη ρήξη πρόσθιου χιαστού είναι απαραίτητη είτε γίνει χειρουργική επέμβαση είτε όχι.

Στην οξεία φάση αντιμετωπίζουμε τον τραυματισμό με ανάπαυση, παγοθεραπεία και ελαστική επίδεση.

Στη συνέχεια ξεκινάει ειδικό πρόγραμμα για ενδυνάμωση των μυών του κάτω άκρου και εκπαίδευση ισορροπίας.

Σε μετεγχειρητική κατάσταση σύμφωνα με τις εντολές του ορθοπαιδικού χειρουργού ακολουθείται εξατομικευμένο πρόγραμμα σταδιακής φόρτισης και ενδυνάμωσης.

Στο φυσικοθεραπευτήριο η ρήξη χιαστού αντιμετωπίζεται επιτυχώς με:

• Θεραπεία TECAR
• Κινησιοθεραπεία
• Kinesio Taping για υποστήριξη της άρθρωσης και διευκόλυνση της κίνησης
• Game Ready, σε μετεγχειρητικούς ασθενείς για αύξηση του εύρους κίνησης
• Χειρομάλαξη
• Θεραπευτική γυμναστική