Με τον όρο “τενοντίτιδα αχιλλείου” εννοούμε τη φλεγμονή του αχίλλειου τένοντα.
Ο αχίλλειος τένοντας βρίσκεται στο οπίσθιο τμήμα του ποδιού μας, πίσω και πάνω από την πτέρνα. Μέσω του τένοντα αυτού καταφύονται στην πτέρνα ο γαστροκνήμιος και ο υποκνημίδιος μυς, οι οποίοι είναι πολύ βασικοί και χρήσιμοι στη βάδιση και στο τρέξιμο. Έχει υπολογιστεί ότι κατά το τρέξιμο στον αχίλλειο τένοντα ασκούνται δυνάμεις ίσες με το 8πλάσιο του βάρους μας, ενώ σε σπριντ μπορεί να φτάσουν και το 16πλάσιο!
Η πάθηση μπορεί να είναι αρκετά επώδυνη, με αποτέλεσμα να περιορίζεται ο πάσχων στις καθημερινές του ή αθλητικές του δραστηριότητες.
Ποια είναι η αιτία της τενοντίτιδας του αχίλλειου;
Συνηθέστερο αίτιο είναι η χρόνια καταπόνηση εκείνου του τμήματος του αχιλλείου τένοντα, το οποίο δεν διαθέτει καλή αγγείωση. Το παραπάνω έχει ως αποτέλεσμα τη σταδιακή εκφύλιση του τένοντα με συνέπεια τον αυξημένο κίνδυνο ρήξης αυτού.
Ποια είναι τα συμπτώματα της τενοντίτιδας του αχίλλειου;
Το κυριότερο σύμπτωμα είναι ο πόνος στην περιοχή του αχιλλείου, ο οποίος εμφανίζεται τις πρωινές ώρες μετά την έγερση και επιδεινώνεται μετά από καταπόνηση ή άθληση. Τις περισσότερες φορές ο ασθενής ψηλαφάει μια πεπαχυσμένη περιοχή στην περιοχή του επώδυνου τμήματος του αχιλλείου.
Οι ασθενείς με μερική ρήξη νιώθουν συνήθως πόνο κατά τη διάρκεια μιας δραστηριότητας όπως περπάτημα (ιδιαίτερα σε ανηφόρες), ανεβοκατέβασμα σκάλας, τρέξιμο και άλματα. Πιο σοβαροί τραυματισμοί συμβαίνουν, όταν ο τένοντας υποστεί εκτεταμένη ή ολοκληρωτική ρήξη.
Θεραπεία
Η τενοντίτιδα του αχιλλείου αντιμετωπίζεται στα αρχικά στάδια συντηρητικά:
Ανάλογα με το προφίλ του ασθενής επιλέγεται η χρήση αναλγητικών ρευμάτων (TENS ή διασταυρούμενα), ή θεραπεία TECAR ή θεραπεία με κρουστικό υπέρηχο, η συνδυασμός αυτών, με ταυτόχρονη λήψη αντιφλεγμονώδους αγωγής.
Στη συνέχεια ξεκινάμε το πρόγραμμα ασκήσεων, με σταδιακά αυξανόμενη φόρτιση. Έμφαση δίνεται στις πλειομετρικές ασκήσεις που έχει αποδειχθεί ότι είναι αυτές που βοηθούν στην ”διέγερση” της διαδικασίας ανακατασκευής του τένοντα.
Νεότερες έρευνες δίνουν μεγάλη βάση στην ενδυνάμωση του υποκνημίδιου μυ, ο οποίος παίζει βασικό ρόλο στην αντοχή του αχίλλειου τένοντα, κυρίως σε δρομείς μεγάλων αποστάσεων.
Βασικό ρόλο παίζει και η αποκατάσταση μεταβολικών και εμβιομηχανικών προδιαθεσικών παραγόντων, επανεκπαίδευση σωστής βάδισης και τρεξίματος ή συνολικής στάσης σώματος με ειδικές ασκήσεις νευρομυϊκής επανεκπαίδευσης.
Επίσης είναι απαραίτητη η αντιμετώπιση μυϊκών ανισορροπιών και ανατομικών διαφορών (π.χ. ανισοσκελία, σκολίωση, διαφορά στο τρόπο πατήματος κ.λπ.) με ασκήσεις που στοχεύουν στην αποκατάσταση ανισορροπιών στους μυς του κορμού (π.χ. λόγω σκολίωσης)
Αν και εφόσον το ασκησιολόγιο δεν φέρει τα απαιτούμενα αποτελέσματα, καταφεύγουμε σε ορθωτικά μέσα.
Στις περιπτώσεις που η συντηρητική θεραπεία δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, η χειρουργική επέμβαση δίνει τη λύση.
