Ρήξη Πρόσθιου Χιαστού Συνδέσμου

Η ρήξη πρόσιου χιαστού συνδέσμου αποτελεί έναν από τους συχνότερους αθλητικούς τραυματισμούς. Ποδοσφαιριστές, μπασκετμπολίστες, σκιέρ, παίκτες χάντμπολ, βολεϊμπολίστες και γενικά αθλητές που το αγώνισμά τους απαιτεί ξαφνικές αλλαγές της κατεύθυνσης, είναι επιρρεπείς σε κακώσεις του Πρόσθιου Χιαστού Συνδέσμου.

Ανατομία

Το γόνατο είναι μια πολύ σύνθετη άρθρωση η οποία σχηματίζεται από τρία οστά: την κνήμη, το μηριαίο και την επιγονατίδα. Επιτρέπει κίνηση σε ένα μόνο επίπεδο ως επί το πλείστον, παρ’ ότι κάποιου βαθμού στροφή είναι επίσης εφικτή. Η μονοεπίπεδη κίνηση επιτυγχάνεται με την υποστήριξη των δυνατών συνδέσμων οι οποίοι συνδέουν το κάτω άκρο του μηριαίου με το άνω άκρο της κνήμης. Στους συνδέσμους του γόνατος περιλαμβάνονται οι πλάγιοι σύνδεσμοι, ένας σε κάθε πλευρά και οι χιαστοί σύνδεσμοι στο κέντρο της άρθρωσης. Οι χιαστοί και ειδικά ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος, είναι οι δομές εκείνες στις οποίες στηρίζονται ιδιαιτέρως οι αθλητές και τις οποίες κατά συνέπεια τραυματίζουν συχνότερα.

Ο πρόσθιος χιαστός εκφύεται από το πρόσθιο τμήμα της κνήμης, πορεύεται προς τα πάνω και πίσω και καταφύεται στην έσω πλευρά του έξω μηριαίου κονδύλου. Εμποδίζει την πρόσθια παρεκτόπιση της κνήμης σε σχέση με το μηρό και συνεισφέρει στη στροφική σταθερότητα.

Ρήξη Πρόσθιου Χιαστού

Στο 50% των περιπτώσεων ρήξης πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, συνυπάρχουν και άλλες κακώσεις του γόνατος όπως των μηνίσκων, του αρθρικού χόνδρου ή άλλων συνδέσμων.

Η ρήξη πρόσθιου χιαστού συμβαίνει με τους παρακάτω μηχανισμούς:

• Απότομη αλλαγή κατεύθυνσης του αθλητή
• Απότομο σταμάτημα ή επιβράδυνση του αθλητή
• Ανώμαλη προσγείωση μετά από άλμα
• Άμεση πλήξη, π.χ. κατά τη σύγκρουση με άλλον αθλητή

Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες αθλήτριες έχουν υψηλότερο ποσοστό ρήξης πρόσθιου χιαστού συνδέσμου. Αυτό πιθανόν οφείλεται στη διαφορά της φυσικής κατάστασης, της μυϊκής ισχύος και του νευρομυϊκού ελέγχου, καθώς και σε ανατομικές διαφορές που αφορούν τη λεκάνη και τη διαφορετική ευθυγράμμιση των κάτω άκρων, την αυξημένη χαλαρότητα των συνδέσμων και την επίδραση των οιστρογόνων στις ιδιότητές τους.

Συμπτώματα

Οι ασθενείς συνήθως ακούν ένα χαρακτηριστικό “κρακ” τη στιγμή του τραυματισμού. Αυτό τις περισσότερες φορές συνοδεύεται από αίσθημα αστάθειας ενώ συχνά συνυπάρχει πόνος και πρήξιμο, συμπτώματα τα οποία προοδευτικά υποχωρούν μετά από μερικές εβδομάδες. Η αστάθεια του γόνατος τελικά παραμένει περιορίζοντας έτσι τον ασθενή τόσο στις αθλητικές όσο και στις καθημερινές δραστηριότητές του.

Διάγνωση

Η διάγνωση της ρήξης του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου είναι κλινική και βασίζεται στο μηχανισμό της κάκωσης και την κλινική εξέταση. Η μαγνητική τομογραφία επιβεβαιώνει την διάγνωση και αναδεικνύει τις συνοδές βλάβες για τον καλύτερο σχεδιασμό της θεραπείας.

Πώς βοηθάει η φυσικοθεραπεία στη ρήξη πρόσθιου χιαστού;
Η φυσικοθεραπεία στη ρήξη πρόσθιου χιαστού είναι απαραίτητη είτε γίνει χειρουργική επέμβαση είτε όχι.

Στην οξεία φάση αντιμετωπίζουμε τον τραυματισμό με ανάπαυση, παγοθεραπεία και ελαστική επίδεση.

Στη συνέχεια ξεκινάει ειδικό πρόγραμμα για ενδυνάμωση των μυών του κάτω άκρου και εκπαίδευση ισορροπίας.

Σε μετεγχειρητική κατάσταση σύμφωνα με τις εντολές του ορθοπαιδικού χειρουργού ακολουθείται εξατομικευμένο πρόγραμμα σταδιακής φόρτισης και ενδυνάμωσης.

Στο φυσικοθεραπευτήριο η ρήξη χιαστού αντιμετωπίζεται επιτυχώς με:

• Θεραπεία TECAR
• Κινησιοθεραπεία
• Kinesio Taping για υποστήριξη της άρθρωσης και διευκόλυνση της κίνησης
• Game Ready, σε μετεγχειρητικούς ασθενείς για αύξηση του εύρους κίνησης
• Χειρομάλαξη
• Θεραπευτική γυμναστική

Ρήξη Μηνίσκου

Η ρήξη μηνίσκου συμβαίνει συνήθως σε νέους ασθενείς κατά τη διάρκεια μιας αθλητικής δραστηριότητας, αλλά μπορεί να συμβεί και σε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα όταν δρουν στροφικά και συμπιεστικά φορτία τα οποία υπερβαίνουν την αντοχή του μηνίσκου. Ο μηχανισμός της ρήξης των μηνίσκων είναι συνήθως η φόρτιση του λυγισμένου γόνατος με ταυτόχρονη στροφή.

Επίσης, ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας που παρουσιάζουν εκφυλιστικές αλλοιώσεις στους μηνίσκους, είναι πιο ευάλωτοι και μπορούν να υποστούν ρήξη και με πιο απλούς μηχανισμούς όπως την απλή έγερση ή ένα βαθύ κάθισμα.

Ανατομία Γόνατος – Μηνίσκος

Η άρθρωση του γόνατος αποτελείται από το περιφερικό άκρο του μηριαίου οστού, το κεντρικό άκρο της κνήμης και την επιγονατίδα. Κάθε γόνατο έχει 2 μηνίσκους τον έσω μηνίσκο στην εσωτερική πλευρά του γόνατος και τον έξω μηνίσκο στην εξωτερική πλευρά του γόνατος. Οι μηνίσκοι είναι ελαστικοί ινοχόνδρινοι σχηματισμοί που αποτελούνται από νερό και κολλαγόνο.

Έχουν σχήμα μισοφέγγαρου και λειτουργούν ως «αμορτισέρ» απορροφώντας τους κραδασμούς κατά την κίνηση του γόνατος και κατανέμοντας το βάρος ομοιόμορφα σε όλη την άρθρωση. Οι μηνίσκοι συμβάλλουν επίσης στη σταθερότητα και στη λίπανση του γόνατος.

Συμπτώματα

Το κύριο σύμπτωμα που βιώνει ο ασθενής είναι ο πόνος. Αυτό μπορεί να μην εκδηλωθεί τη στιγμή του τραυματισμού, αλλά μετά από αυτόν. Ο πόνος εντοπίζεται στην εσωτερική πλευρά του γόνατος εάν έχει τραυματιστεί ο έσω μηνίσκος και στην εξωτερική εάν έχει τραυματιστεί ο έξω μηνίσκος. Σε ορισμένες περιπτώσεις δεν είναι δυνατό να εντοπιστεί η ακριβής εστία και ο ασθενής να νιώθει διάχυτο πόνο στο εσωτερικό του γόνατος.

Εκτός από πόνο, άλλα συμπτώματα και σημεία της ρήξης μηνίσκου μπορεί να είναι:

• Χαρακτηριστικός ήχος στην άρθρωση τη στιγμή του τραυματισμού
• Οίδημα στην περιοχή του γόνατος
• Δυσκαμψία, δυσκολία στην κίνηση
• Αίσθημα αστάθειας
• «Κλείδωμα» (block) του γόνατος και παρεμπόδιση της πλήρους έκτασής του – ενδεικτικό ρήξης δίκην λαβής κάδου (bucket handle) και επακόλουθου εγκλωβισμού του μηνίσκου ανάμεσα στα οστά του γόνατος

Σε περιπτώσεις παλιάς ρήξης που δεν αντιμετωπίστηκε κατάλληλα, οι ασθενείς τείνουν να μη χρησιμοποιούν φυσιολογικά το γόνατό τους, εξαιτίας του πόνου, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται στην εκτέλεση καθημερινών δραστηριοτήτων, όπως για παράδειγμα το ανέβασμα και κατέβασμα μιας σκάλας.

Θεραπεία

Συστήνεται η άμεση αντιμετώπιση της ρήξης, συντηρητική ή χειρουργική, γιατί πιθανή καθυστέρηση μπορεί να φθείρει περισσότερο τον αρθρικό χόνδρο ή και να επεκτείνει την περιοχή της βλάβης.

Αν η ρήξη μηνίσκου είναι πολύ μικρή και υπάρχει σαφής υποχώρηση των συμπτωμάτων (πόνος, οίδημα), τότε αντιμετωπίζεται με συντηρητική αγωγή η οποία περιλαμβάνει ανάπαυση, φυσικοθεραπεία, παγοθεραπεία κ.λπ.

Η φυσικοθεραπεία για την αντιμετώπιση της ρήξης μηνίσκου περιλαμβάνει:

• Θεραπεία TECAR για την αύξηση του εύρους κίνησης, τη μείωση του πόνου και την ταχύτερη επούλωση των ιστών
• Κινητοποίηση του γόνατος
• Κινησιοθεραπεία για τη λειτουργική αποκατάσταση και ενδυνάμωση των μυών
• Kinesiotaping για να υποστηρίξει την περιοχή και για τη διευκόλυνση της κίνησης
• Ηλεκτροθεραπεία
• Υπέρηχο
• Μάλαξη
• Θεραπευτική γυμναστική

Σε μεγαλύτερες ρήξεις, σε αθλητές, σε ασθενείς με κλειδωμένο γόνατος (block) ή με συνοδές κακώσεις όπως ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, καθώς και σε αποτυχία της συντηρητικής αντιμετώπισης, συνιστάται χειρουργική αντιμετώπιση με αρθροσκόπηση γόνατος.

Αποκατάσταση μετά από Αρθροσκόπηση

Μετά την αρθροσκόπηση γόνατος οι ασθενείς ακολουθούν ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα φυσικοθεραπείας για την ταχεία αποκατάσταση και τη γρήγορη αλλά και ασφαλή επιστροφή στον αθλητισμό.

Τενοντίτιδα Αχιλλείου

Με τον όρο “τενοντίτιδα αχιλλείου” εννοούμε τη φλεγμονή του αχίλλειου τένοντα.

Ο αχίλλειος τένοντας βρίσκεται στο οπίσθιο τμήμα του ποδιού μας, πίσω και πάνω από την πτέρνα. Μέσω του τένοντα αυτού καταφύονται στην πτέρνα ο γαστροκνήμιος και ο υποκνημίδιος μυς, οι οποίοι είναι πολύ βασικοί και χρήσιμοι στη βάδιση και στο τρέξιμο. Έχει υπολογιστεί ότι κατά το τρέξιμο στον αχίλλειο τένοντα ασκούνται δυνάμεις ίσες με το 8πλάσιο του βάρους μας, ενώ σε σπριντ μπορεί να φτάσουν και το 16πλάσιο!

Η πάθηση μπορεί να είναι αρκετά επώδυνη, με αποτέλεσμα να περιορίζεται ο πάσχων στις καθημερινές του ή αθλητικές του δραστηριότητες.

Ποια είναι η αιτία της τενοντίτιδας του αχίλλειου;

Συνηθέστερο αίτιο είναι η χρόνια καταπόνηση εκείνου του τμήματος του αχιλλείου τένοντα, το οποίο δεν διαθέτει καλή αγγείωση. Το παραπάνω έχει ως αποτέλεσμα τη σταδιακή εκφύλιση του τένοντα με συνέπεια τον αυξημένο κίνδυνο ρήξης αυτού.

Ποια είναι τα συμπτώματα της τενοντίτιδας του αχίλλειου;

Το κυριότερο σύμπτωμα είναι ο πόνος στην περιοχή του αχιλλείου, ο οποίος εμφανίζεται τις πρωινές ώρες μετά την έγερση και επιδεινώνεται μετά από καταπόνηση ή άθληση. Τις περισσότερες φορές ο ασθενής ψηλαφάει μια πεπαχυσμένη περιοχή στην περιοχή του επώδυνου τμήματος του αχιλλείου.

Οι ασθενείς με μερική ρήξη νιώθουν συνήθως πόνο κατά τη διάρκεια μιας δραστηριότητας όπως περπάτημα (ιδιαίτερα σε ανηφόρες), ανεβοκατέβασμα σκάλας, τρέξιμο και άλματα. Πιο σοβαροί τραυματισμοί συμβαίνουν, όταν ο τένοντας υποστεί εκτεταμένη ή ολοκληρωτική ρήξη.

Θεραπεία

Η τενοντίτιδα του αχιλλείου αντιμετωπίζεται στα αρχικά στάδια συντηρητικά:

Ανάλογα με το προφίλ του ασθενής επιλέγεται η χρήση αναλγητικών ρευμάτων (TENS ή διασταυρούμενα), ή θεραπεία TECAR ή θεραπεία με κρουστικό υπέρηχο, η συνδυασμός αυτών, με ταυτόχρονη λήψη αντιφλεγμονώδους αγωγής.

Στη συνέχεια ξεκινάμε το πρόγραμμα ασκήσεων, με σταδιακά αυξανόμενη φόρτιση. Έμφαση δίνεται στις πλειομετρικές ασκήσεις που έχει αποδειχθεί ότι είναι αυτές που βοηθούν στην ”διέγερση” της διαδικασίας ανακατασκευής του τένοντα.

Νεότερες έρευνες δίνουν μεγάλη βάση στην ενδυνάμωση του υποκνημίδιου μυ, ο οποίος παίζει βασικό ρόλο στην αντοχή του αχίλλειου τένοντα, κυρίως σε δρομείς μεγάλων αποστάσεων.

Βασικό ρόλο παίζει και η αποκατάσταση μεταβολικών και εμβιομηχανικών προδιαθεσικών παραγόντων, επανεκπαίδευση σωστής βάδισης και τρεξίματος ή συνολικής στάσης σώματος με ειδικές ασκήσεις νευρομυϊκής επανεκπαίδευσης.

Επίσης είναι απαραίτητη η αντιμετώπιση μυϊκών ανισορροπιών και ανατομικών διαφορών (π.χ. ανισοσκελία, σκολίωση, διαφορά στο τρόπο πατήματος κ.λπ.) με ασκήσεις που στοχεύουν στην αποκατάσταση ανισορροπιών στους μυς του κορμού (π.χ. λόγω σκολίωσης)

Αν και εφόσον το ασκησιολόγιο δεν φέρει τα απαιτούμενα αποτελέσματα, καταφεύγουμε σε ορθωτικά μέσα.

Στις περιπτώσεις που η συντηρητική θεραπεία δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, η χειρουργική επέμβαση δίνει τη λύση.

Ασβεστοποιός Τενοντίτιδα Ώμου

Η ασβεστοποιός τενοντίτιδα ώμου είναι η εναπόθεση αλάτων ασβεστίου μέσα στους τένοντες του ώμου και ειδικότερα του υπερακανθίου και του υπακανθίου, με αποτέλεσμα την διόγκωση, την αύξηση της πίεσης και τον χημικό ερεθισμό αυτών.

Το ασβέστιο συσσωρεύεται στους τένοντες του ώμου σταδιακά. Μπορεί να παραμείνει ασυμπτωματικό για μεγάλα διαστήματα και μετά απορροφάται πάλι σταδιακά από τον οργανισμό.

Στην περίπτωση απορρόφησης που γίνεται αυτόματα στον οργανισμό, η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει μεγάλο διάστημα (ως 5-10 ετη). Το ασβέστιο αλλάζει σταδιακά μορφή (από σκληρό γίνεται κοκκώδες σαν τριμμένη κιμωλία και μετά ρευστή ως οδοντόκρεμα) και συνοδεύεται από έντονο πόνο. Το φαινόμενο εμφανίζεται συνήθως σε άτομα 30-60 ετών, συχνότερα σε γυναίκες και άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη, ενώ η αιτία του δεν είναι απόλυτα γνωστή. Πιθανόν σχετίζεται με το σύνδρομο υπακρωμιακής πρόσκρουσης του οιδήματος και της ισχαιμίας που προκαλείται στους τένοντες του στροφικού πετάλου του ώμου.

Διάγνωση
Για τη διάγνωση της νόσου εκτός από την απαραίτητη κλινική εξέταση που πραγματοποιείται από ορθοπαιδικό, απαιτείται και ακτινολογικός έλεγχος, δηλαδή μία απλή ακτινογραφία του ώμου, η οποία μπορεί να αποκαλύψει τα άλατα ασβεστίου. Σημαντικές πληροφορίες μπορούν ακόμα να προσφέρουν ο υπέρηχος και η μαγνητική τομογραφία καθώς αποκαλύπτουν ακόμα και μικρές ασβεστοποιήσεις.

Πώς μπορεί η φυσικοθεραπεία να βοηθήσει στην ασβεστοποιό τενοντίτιδα του ώμου;
Η φυσικοθεραπεία στην ασβεστοποιό τενοντίτιδα του ώμου επιτυγχάνει μείωση της φλεγμονής, εξάλειψη του πόνου και επαναφέρει τη φυσιολογική κίνηση του άνω άκρου με απώτερο σκοπό την λειτουργικότητα του ασθενή και επανένταξη του στην καθημερινότητα.

Τα μέσα και οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται είναι:

• Θεραπεία Tecar
• Κρουστικός Υπέρηχος
• Manual therapy για την επαναφορά της κινητικότητας των αρθρώσεων και την αύξηση του εύρους κίνησης
• Trigger point therapy
• Κινησιοθεραπεία για τη λειτουργική αποκατάσταση και ενδυνάμωση των μυών
• Kinesiotaping για υποστήριξη της περιοχής και διευκόλυνση της κίνησης

Επίσης, στο πλαίσιο της συντηρητικής αγωγής περιλαμβάνονται ξεκούραση και τροποποίηση δραστηριοτήτων, λήψη μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και έγχυση κορτιζόνης μόνη ή σε συνδυασμό με άλλες βιολογικές θεραπείες.

Αρθροσκόπηση Ώμου
Σε περίπτωση που παρά την συντηρητική αγωγή τα συμπτώματα εμμένουν, ο ασθενής είναι απαραίτητο να υποβληθεί σε αρθροσκόπηση ώμου.

Οσφυαλγία-Ισχιαλγία: Παράγοντες Κινδύνου, Πρόληψη, Αντιμετώπιση

Η οσφυαλγία ή ο πόνος στη μέση μπορεί να εκδηλωθεί με δύο τρόπους: σαν χρόνια οσφυαλγία που διαρκεί μήνες ή χρόνια και σαν οξεία οσφυαλγία ή λουμπάγκο.

Η χειρότερη εξέλιξη της οσφυαλγίας είναι η ισχιαλγία. Ισχιαλγία ονομάζεται ο πόνος που ξεκινά από τη μέση και καταλήγει στο πόδι σε διαφορετικό κάθε φορά ύψος και μπορεί να φτάσει μέχρι τα δάχτυλα και το πέλμα.

Και η ισχιαλγία και η οσφυαλγία δεν είναι παθήσεις αλλά συμπτώματα.

Παράγοντες κινδύνου για Ισχιαλγία – Οσφυαλγία
Οι συνήθεις παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

• Ηλικία: άτομα 30 έως 40 ετών, και δη οι γυναίκες.
• Επάγγελμα: εργασίες που απαιτούν άρση βαρέων φορτίων για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
• Καθιστικός τρόπος ζωής: τα άτομα που κάθονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα και είναι σωματικά αδρανή είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν οσφυαλγία ή/και ισχιαλγία, σε σύγκριση με πιο ενεργά άτομα.
• Εγκυμοσύνη: αν και η ισχιαλγία μπορεί να είναι πρόβλημα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, περίπου 50-80% των γυναικών παρουσιάζει μόνο οσφυαλγία, δηλαδή μόνο πόνο στην μέση. Η οσφυαλγία προκαλείται από τη χαλάρωση και το τέντωμα των συνδέσμων στη μέση από τις ορμόνες που παράγονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η ισχιαλγία που οφείλεται σε κήλη δεν είναι συχνή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
• Παχυσαρκία

Πρόληψη
Η πρόληψη επιτυγχάνεται μέσω:

• Χρήση σκληρού στρώματος για τον ύπνο και κατά τον ύπνο η στάση του σώματος να είναι ανάσκελα ή στο πλάι.
• Σωστής στάσης του σώματος στις καθημερινές δραστηριότητες. Εκείνοι που ασχολούνται με τον αθλητισμό να βελτιώσουν την τεχνική τους.
• Ενθάρρυνσης δραστηριοτήτων, όπως είναι το κολύμπι, το βάδισμα, το ποδήλατο κ.λπ.
• Αν θεωρηθεί απαραίτητο χρήση ειδικών ζωνών για έντονες δραστηριότητες, όχι για μεγάλο χρονικό διάστημα.
• Καθημερινής άσκησης με ειδικές ασκήσεις, που έχουν σχεδιαστεί από τον φυσικοθεραπευτή και είναι προσαρμοσμένες ατομικά στον κάθε ασθενή.

Αντιμετώπιση Οσφυαλγίας
Η οσφυαλγία αρχικά αντιμετωπίζεται συντηρητικά, ως εξής:

• Ανάπαυση και προσωρινή παύση των δραστηριοτήτων που καταπονούν τον ασθενή.
• Manual Therapy
• Θεραπεία Tecar
• Αποφυγή θερμαντικές αλοιφών ή πάγου σε περιοχές που η αίσθηση είναι μειωμένη.
• Σε πολλές περιπτώσεις η θεραπευτική γυμναστική είναι η λύση του προβλήματος αλλά όχι στην φάση του πόνου και σίγουρα υπό την καθοδήγηση φυσικοθεραπευτή.
• Φαρμακευτική αγωγή, σύμφωνα με τις υποδείξεις του επιβλέποντα ιατρού
• Όταν τα συμπτώματα δεν υποχωρούν ή επαναλαμβάνονται τόσο συχνά που περιορίζουν την λειτουργικότητα του ασθενούς, πρέπει να λαμβάνεται η γνώμη ενός χειρουργού σπονδυλικής στήλης για τις πιθανές διαθέσιμες επιλογές και τα πιθανά αποτελέσματα τους.

Αντιμετώπιση Ισχιαλγίας

• Ανάπαυση
• Αντιφλεγμονώδης αγωγή, σύμφωνα με τις υποδείξεις του επιβλέποντα ιατρού
• Αποφυγή, στην οξεία φάση, θερμαντικών μέσων (θερμαντικές αλοιφές, θερμοφόρες κ.λπ.)
• Manual Therapy
• Θεραπευτική γυμναστική υπό την καθοδήγηση του φυσικοθεραπευτή
• Η τοπική έγχυση φαρμάκων είναι μία ενδιάμεση θεραπεία μεταξύ της απλής αγωγής με φάρμακα και του χειρουργείου.
• Αν η ισχιαλγία σας οφείλεται σε κήλη δίσκου, και αυτό είναι κάτι που εξακολουθεί να προκαλεί έντονο πόνο μετά από πάροδο 4 έως 6 εβδομάδων, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι μια επιλογή.

Σύνδρομο Λαγονοκνημιαίας Ταινίας

Το Σύνδρομο Λαγονοκνημιαίας Ταινίας είναι μία αρκετά συχνή πάθηση στους αθλητές. Το συχνότερο σύμπτωμα είναι ο πόνος στην έξω επιφάνεια του γόνατος.

Η λαγονοκνημιαία ταινία είναι μία παχιά ταινία – περιτονία, η οποία ξεκινάει κεντρικά της άρθρωσης του ισχίου από τη λαγόνιο ακρολοφία και καταλήγει περιφερικά της άρθρωσης του γόνατος στην εγγύς κνήμη, την επιγονατίδα και τον τένοντα του δικέφαλου μηριαίου. Σχηματίζεται από τη συμβολή της περιτονίας που προέρχεται από τους καμπτήρες, τους απαγωγούς και εκτείνοντες του ισχίου.

Το Σύνδρομο Λαγονοκνημιαίας Ταινίας προκαλείται από την υπερβολική τριβή του περιφερικού τμήματος της ταινίας καθώς κινείται πάνω από τον έξω μηριαίο επικόνδυλο κατά την επαναλαμβανόμενη κάμψη και έκταση του γόνατος με αποτέλεσμα τον ερεθισμό και τη δημιουργία φλεγμονής.

Αιτιες

• Αδυναμία των μυών του ισχίου και ιδίως του μέσου γλουτιαίου
• Υπερπρηνισμός του άκρου ποδός που οδηγεί σε έσω στροφή της κνήμης με αποτέλεσμα την αύξηση της τάσης στην λαγονοκνημιαία ταινία
• Προϋπάρχουσα πάχυνση της λαγονοκνημιαίας ταινίας
• Ανισοσκελία
• Ραιβογονία (ύπαρξη κενού ανάμεσα στα γόνατα όταν τα πόδια εφάπτονται μεταξύ τους σε όρθια στάση)
• Υπερπροπόνηση με πολλά χιλιόμετρα

Διάγνωση
Η διάγνωση της πάθησης τίθεται από το ιστορικό του ασθενούς και την κλινική εξέταση. Απαραίτητη είναι η μαγνητική τομογραφία τόσο για την επιβεβαίωση της πάθησης όσο και για τον αποκλεισμό άλλων ενδοαρθρικών παθήσεων του γόνατος που μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια συμπτώματα.

Αντιμετώπιση
Η θεραπεία που ακολουθείται για την αντιμετώπιση του συνδρόμου λαγονοκνημιαίας ταινίας είναι κατά κανόνα συντηρητική, και περιλαμβάνει:

• Αποχή από τις αθλητικές δραστηριότητες για ένα χρονικό διάστημα
• Παγοθεραπεία: Αρχικά συνιστάται η χρήση παγοκύστης για 10-15 λεπτά κάθε μία ώρα και αργότερα όταν μειωθούν τα συμπτώματα 2-3 φορές την ημέρα.
• Χρήση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων: Στο αρχικό στάδιο και κατόπιν συμβουλής του γιατρού, ακολουθείται φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη.Tecar Therapy
• Διατατικές ασκήσεις για τον τείνοντα τη λαγονοκνημιαία ταινία και των απαγωγών του ισχίου
• Αθλητικό μασάζ
• Ασκήσεις ενδυνάμωσης που θα σας υποδείξει ο φυσικοθεραπευτής σας.
• Βιολογική θεραπεία με PRP (Πλάσμα Πλούσιο σε Αιμοπετάλια) σε καταστάσεις που επιμένουν

Σε σπάνιες περιπτώσεις που τα συντηρητικά μέτρα δεν αποδίδουν μπορεί να χρειαστεί χειρουργική αντιμετώπιση. Κατά την επέμβαση αυτή πραγματοποιείται απελευθέρωση – διατομή περίπου 2 εκ. στο οπίσθιο τμήμα της λαγονοκνημιαίας ταινίας στο σημείο που αυτή διασταυρώνεται και τρίβεται με τον έξω μηριαίο επικόνδυλο.

Περιοστίτιδα Κνήμης

Η περιοστίτιδα κνήμης είναι ένας συχνός τραυματισμός σε αθλητές και κυρίως δρομείς, αλλά και στρατιωτικούς, με συχνότητα 13-22% των συνολικών τραυματισμών των κάτω άκρων. Ο διεθνής όρος είναι Medial Tibial Stress Syndrome ή Shin Splints. Ο όρος περιοστίτιδα είναι ένας γενικός όρος που έχει επικρατήσει, αλλά δεν είναι ο πλέον δόκιμος για να περιγράψει την πάθηση. Πρόκειται για μια κατάχρηση υπέρχρησης και για αυτό ο όρος “Σύνδρομο Επώδυνης Κνήμης” (σ.Ε.Κ) είναι ίσως πιο σωστός.

Συνήθως εμφανίζεται μετά από έντονες δραστηριότητες γυμναστικής και είναι αποτέλεσμα υπέρχρησης. Ο πόνος εμφανίζεται στο εσωτερικό μέρος της κνήμης και ορισμένες φορές μπορεί να συνοδεύεται από πόνο κατά τη διάρκεια της ψηλάφησης του πρόσθιου έσω μέρους της κνήμης. Ακόμα πόνος εμφανίζεται στην πελματιαία κάμψη με αντίσταση. Ορισμένες φορές είναι πιθανό να σχηματίσει και οίδημα.

Αιτιολογία

Η περιοστίτιδα κνήμης σε γενικές γραμμές παρουσιάζεται όταν οι μύες και το περιόστεο του οστού της κνήμης καταπονούνται μετά από έντονη και επαναλαμβανόμενη δραστηριότητα.

Ειδικότερα αναπτύσσεται μετά από ξαφνικές αλλαγές στη φυσική δραστηριότητα. Αυτές οι αλλαγές μπορεί να αφορούν τη συχνότητα, τη διάρκεια ή την ένταση της προπόνησης.

Άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στο σύνδρομο επώδυνης κνήμης περιλαμβάνουν:

• Αυξημένη ποδική καμάρα
• Υψηλός Δείκτης Μάζας Σώματος (BMI): Ένας άνθρωπος, ο οποίος είναι υπέρβαρος, προκαλεί μεγάλες φορτίσεις στα γόνατα και τις κνήμες των ποδιών του. Το γεγονός αυτό μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση περιοστίτιδας.
• Ανατομικοί παράγοντες του άκρου πόδα (ανισοσκελίες)
• Έλλειψη βιταμίνης D
• Κακή ποιότητα υποδημάτων

Διάγνωση

Για την διάγνωση της περιοστίτιδας εκτελείται από τον ορθοπαιδικό ιατρό ψηλάφηση στην περιοχή για τον έλεγχο παρουσίας ευαισθησίας και πόνου.

Συνήθως ζητείται μία ακτινογραφία και μαγνητική τομογραφία (MRI) για τον έλεγχο του επιπέδου φθορά. Επίσης, ζητείται για τον αποκλεισμό πιθανοτήτων ύπαρξης άλλων τραυματισμών του κάτω άκρου, όπως κάταγμα κόπωσης και τενοντίτιδες.

Αντιμετώπιση

• Ανάπαυση: Επειδή το σύνδρομο επώδυνης κνήμης προκαλείται από υπερβολική και έντονη δραστηριότητα, η αρχική αντιμετώπιση περιλαμβάνει αρκετές εβδομάδες ανάπαυσης.
• Παγοθεραπεία
• Συμπίεση με ελαστική επίδεση ή χρήση ελαστικής περικνημίδας.
• Κατάλληλα υποδήματα: Η χρήση αθλητικών υποδημάτων με καλή υποστήριξη μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.
• Ορθωτικά υποδήματα: Υποδήματα με ένθετα που υποστηρίζουν την ποδική καμάρα μοιράζοντας τα φορτία στα κάτω άκρα.
• Ασκήσεις ενδυνάμωσης και διατάσεις των πρηνιστών/υπτιαστών του ποδιού, αφού έχουν υποχωρήσει σε αρκετό βαθμό τα συμπτώματα.
• Εφαρμογή TECAR για την αντιμετώπιση του πόνου και της φλεγμονής. 
• Θεραπεία με κρουστικό υπέρηχο.

Στο Physioargos διαθέτουμε μεγάλη εμπειρία και εξειδίκευση σε θέματα περιοστίτιδας της κνήμης. Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού επικοινωνήστε μαζί μας στο τηλέφωνο: 2751022411.

Οστικό Οίδημα

Έχει περάσει ένας μήνας από τον Μαραθώνιο της Αθήνας και αρκετοί δρομείς υποφέρουν από πόνους των κάτω άκρων λόγω της καταπόνησης, παρά την ξεκούραση και την πιθανή φαρμακευτική αγωγή.

Από επιστημονικές μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί σε δρομείς μεγάλων αποστάσεων, έχει διαπιστωθεί η μεγάλη συχνότητα των οστικών οιδημάτων και καταγμάτων κόπωσης των κάτω άκρων.

Τι είναι το οστικό οίδημα;

Το οστικό οίδημα είναι το αποτέλεσμα τραυματισμού του οστού. Η βλάβη αφορά τη σπογγώδη ουσία και συγκεκριμένα τη ρήξη μερικών μόνο οστικών δοκίδων από τις πολλές που συνθέτουν το κόκαλο. Προκαλείται λόγω της επαναλαμβανόμενης καταπόνησης και υπερφόρτισης μίας συγκεκριμένης περιοχής του σώματος (σύνδρομο υπέρχρησης), με αποτέλεσμα να ραγίζει μέρος των δοκίδων που στηρίζουν το σπογγώδες υλικό του οστού.

Αν η βία είναι ισχυρότερη και η ρήξη αφορά το σύνολο των δοκίδων τότε έχουμε κάταγμα. Θα μπορούσε λοιπόν το οστικό οίδημα να χαρακτηριστεί ως προστάδιο ενός κατάγματος.

Η συχνότητα εμφάνισης των οστικών οιδημάτων είναι αρκετά μεγάλη, όμως σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι εύκολη η διάγνωση, είτε γιατί μετά τον τραυματισμό ο ασθενής μπορεί έστω και με λίγο πόνο να χρησιμοποιεί το τραυματισμένο μέλος, είτε γιατί χρειάζονται ακριβείς διαγνωστικές μέθοδοι.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα που υποδηλώνουν την ύπαρξη ενός οστικού οιδήματος περιλαμβάνουν:

• • Ακαμψία
  • Πρήξιμο της άρθρωσης
  • Ευαισθησία και πόνο που διαρκεί περισσότερο από έναν συνηθισμένο μώλωπα
  • Πρόβλημα με τη χρήση τραυματισμένης άρθρωσης

Πώς βοηθάει η θεραπεία Tecar;

Η θεραπεία Tecar επιταχύνει τις φυσιολογικές διαδικασίες του μεταβολισμού των κυττάρων. Από την πρώτη κιόλας συνεδρία μεταφέρει βιοσυμβατή ενέργεια -χωρίς ακτινοβολία- προκειμένου να μειώσει τη φλεγμονή και να προκαλέσει άμεση ανακούφιση στον πόνο.

Η θεραπεία έχει εφαρμοστεί και υποστηριχθεί από χιλιάδες ασθενείς, αλλά και πολλούς κορυφαίους αθλητές, αφού οι θεραπευτικές της ιδιότητες επιφέρουν άμεσα και εντυπωσιακά αποτελέσματα από την πρώτη κιόλας εφαρμογή.

Όλα αυτά επιτυγχάνονται χάρη στα ρεύματα μετακίνησης που βρίσκονται στους ιστούς με τη μορφή ιόντων. Αυτό είναι αποτέλεσμα της έλξης και της αποστροφής ηλεκτρικών φορτίων (485.000 φορές/ δευτερόλεπτο).

Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να μεταφέρεται στον ιστό η ενέργεια που εφαρμόζεται στο πεδίο, ενώ στο εσωτερικό προκαλούνται φυσικές ροές από ηλεκτρικά φορτία και παραγωγή μοριακών δονήσεων. Κατά συνέπεια τα κύτταρα αυξάνουν το ενεργειακό δυναμικό τους, ενω παράλληλα ενεργοποιούν τους φυσικούς μηχανισμούς αναγέννησης και επούλωσης ακόμα και στους βαθύτερους ιστούς.

Τα πλεονεκτήματα της θεραπείας Tecar στο οστικό οίδημα:

• Άμεση αναλγησία και μείωση της φλεγμονής από την πρώτη θεραπεία
• Ταχεία αποκατάσταση σε λιγότερες συνεδρίες
• Εντελώς ανώδυνη θεραπεία
• Δεν εκπέμπει καμία ακτινοβολία και δεν έχει καμία παρενέργεια
• Έχει εν τω βάθει επιλεκτική και στοχευμένη δράση
• Μπορεί και να συνδυαστεί με άλλες θεραπείες

Το Physioargos στο Nafplio Action 2021

Στις 2-3 Οκτωβρίου 2021, ο Δήμος Ναυπλιέων (ΔΟΠΠΑΤ) σε συνεργασία με την εταιρεία whynot διοργάνωσαν, την αθλητική εκδήλωση Nafplio Action 2021. Η αθλητική διοργάνωση περιλάμβανε δύο sub-sport events, με μεγάλη συμμετοχή αθλητών και αθλούμενων από πολλές περιοχές της Ελλάδας.

Συγκεκριμένα το Σάββατο 2 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκαν κολυμβητικοί και δρομικοί αγώνες στην περιοχή του Τολού με την ονομασία Tolo Swim-Run και την Κυριακή 3 Οκτωβρίου αγώνες τριάθλου και aquathlon με την ονομασία Nafplio Triathlon.

Οι συμμετέχοντες έζησαν μοναδικές εμπειρίες, τόσο εξαιτίας της άψογης διοργάνωσης, όσο και λόγω της προσμονής για αγώνες, που ο Covid-19 τους στέρησε.

Αποκορύφωμα της διοργάνωσης, το μοναδικό αθλητικό μασάζ που απόλαυσαν μετά τον τερματισμό, από την έμπειρη ομάδα του Παναγιώτη Βλάχου. Ο πιστοποιημένος φυσικοθεραπευτής και ιδρυτής του Physioargos, φρόντισε για την ταχύτερη αποθεραπεία και αποκατάσταση των τριαθλητών, κολυμβητών και δρομέων, ώστε μετά τον αγώνα να μπορέσουν άνετα να αξιοποιήσουν το χρόνο τους και να απολαύσουν τις ομορφιές του Ναυπλίου.

Εμείς, με τη σειρά μας θα θέλαμε να συγχαρούμε τους διοργανωτές και να δεσμευτούμε ότι θα στηρίζουμε πάντα έμπρακτα τέτοια αθλητικά γεγονότα.

Πελματιαία Απονευρωσίτιδα

Τι είναι η πελματιαία απονευρωσίτιδα ;

Η πελματιαία απονευρωσίτιδα είναι μια κατάσταση κατά την οποία υπάρχει τραυματισμός και φλεγμονή στην πελματιαία απονεύρωση, δηλαδή το κομμάτι του συνδετικού ιστού το οποίο διαμορφώνει την καμάρα του πέλματος.

Συμβαίνει συνήθως στο σημείο όπου η πελματιαία απονεύρωση ενώνεται με το οστό της πτέρνας και αποτελεί το πιο συχνό αίτιο πόνου στη συγκεκριμένη περιοχή.

Αιτία

Η πελματιαία απονεύρωση είναι έτσι σχεδιασμένη ώστε να απορροφά τους κραδασμούς και τα φορτία στα οποία υποβάλλονται τα πόδια μας. Κάποιες φορές η υπερβολική επαναλαμβανόμενη φόρτιση μπορεί να τραυματίσει την απονεύρωση προκαλώντας μικρορήξεις οι οποίες έχουν σαν αποτέλεσμα τον πόνο και την φλεγμονή.

Επιβαρυντικοί Παράγοντες που μπορεί να συμβάλλουν στην δημιουργία της πελματιαίας απονευρωσίτιδας είναι:

• Δυσκαμψία της ποδοκνημικής λόγω μειωμένης ελαστικότητας των μυών της γάμπας.
• Παχυσαρκία
• Πλατυποδία ή ψηλή ποδική καμάρα.
• Αθλητικές δραστηριότητες που έχουν επαναλαμβανόμενη φόρτιση όπως το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων και ιδιαίτερα όταν γίνεται σε σκληρό έδαφος όπως η άσφαλτος, το μπαλέτο και ο χορός.
• Λανθασμένη τεχνική στο τρέξιμο ή την βάδιση που έχει ως αποτέλεσμα την κακή κατανομή των φορτίων στο πόδι και την πελματιαία απονεύρωση.
• Επαγγέλματα που περιλαμβάνουν πολύωρη ορθοστασία και βάδιση.

Συμπτώματα

Οι ασθενείς με πελματιαία απονευρωσίτιδα νιώθουν πόνο κάτω από την πτέρνα και κατά μήκος του πέλματος. Υπάρχει ένα υπερευαίσθητο σημείο κατά την ψηλάφησή της κάτω επιφάνειας της φτέρνας. Ο πόνος είναι αυξανόμενος κατά τα πρώτα βήματα της μέρας και υποχωρεί όσο η περιοχή θερμαίνεται.

Σε ήπιες περιπτώσεις οι ασθενείς πονούν μετά από περπάτημα, τρέξιμο, άλματα κ.τ.λ. Όσο η πάθηση εξελίσσεται πόνος υπάρχει και κατά την διάρκεια των παραπάνω δραστηριοτήτων, ενώ σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις ο ασθενής αδυνατεί να φορτίσει το πόδι του.

Διάγνωση

Η λήψη ιστορικού και η κλινική εξέταση είναι επαρκείς για να οδηγήσουν τον φυσικοθεραπευτή στη διάγνωση της πελματιαίας απονευρωσίτιδας.

Επιπλέον εξετάσεις (ακτινογραφίες, διαγνωστικός υπέρηχος, μαγνητική τοπογραφία) επιβεβαιώνουν την κάκωση και προσδιορίζουν τον ακριβή βαθμό της.

Θεραπεία

Η θεραπεία της πελματιαίας απονευρωσίτιδας απαιτεί την λεπτομερή αξιολόγηση όλων τον παραγόντων οι οποίοι την προκαλούν και την αποτελεσματική αντιμετώπιση τους. Οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν πλήρως με την κατάλληλη φυσιοθεραπεία. Ο βαθμός επιτυχία της θεραπείας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την συνεργασία του ασθενή με τον φυσικοθεραπευτή. Πολύ βασικό είναι η αποφυγή των δραστηριοτήτων που αυξάνουν τα συμπτώματα. Αυτό βοηθάει τον οργανισμό να επουλώσει του τραυματισμένους ιστούς.

Αποφεύγονται δραστηριότητες όπως το τρέξιμο, η ορθοστασία και τα άλματα. Άμεση και κατάλληλη θεραπεία είναι πολύτιμη για την γρήγορη αποκατάσταση και επούλωση του τραυματισμού. Η θεραπεία τις πρώτες 72 ώρες έχει στόχο την μείωση του πόνου και του οιδήματος οπότε ο ασθενής ξεκουράζει το πόδι και εφαρμόζει παγοθεραπεία (3 με 4 φορές την ημέρα)

Φυσικοθεραπεία για την πελματιαία απονευρωσίτιδα

Η φυσικοθεραπεία σε ασθενείς με πελματιαία απονευρωσίτιδα είναι απαραίτητη για την γρήγορη και πλήρη αποκατάσταση της πάθησης.

Η φυσικοθεραπεία περιλαμβάνει:

• Κρουστικός Υπέρηχος
• TECAR
• Τεχνικές μαλακών μορίων
• Manual therapy
• Ηλεκτροθεραπεία
• Kinesiotaping
• Ασκήσεις βελτίωσης της ελαστικότητας, της δύναμης και της ισορροπίας.
• Dry needling
• Εκπαίδευση
• Πρόγραμμα σταδιακής επαναφοράς στις καθημερινές δραστηριότητες